Dustytours - reisverslag Oeganda/Rwanda 2009

Vrijdag 24-07-09 Verblijf Murchison's Falls.

Vroeg op, er stond een game drive op het programma en daarvoor moesten we om 7 uur met een pontje over naar de overkant, waar de bavianen ons al stonden op te wachten. Eentje sprong via het dak in de auto voor ons en vluchtte weg met een lunchpakketje. Na 20 meter in het park van Murchisson Falls te hebben gereden kregen ook wij via het openstaande dak een baviaan in de auto, dat was schrikken. De gids en Garshom verjaagden de rakker en daarna konden wij weer rustig onze rit vervolgen. We zagen veel buffels, herten, giraffes, vogels, etc.

's-Middags een boottocht richting de Murchison's Falls, een waanzinnige waterval van ruim 40 meter hoog. Onderweg zagen we veel nijlpaarden, visarenden en ook wat krokodillen.

Maandag 27-07-09 Van Hoima naar Kibale Forest.

Weer vroeg op weg richting Kibale Forest. Het wordt weer een zware reis door de slechte wegen. Na zo'n zes uur rijden arriveren we in Port Royal, waar we nog even stoppen voor de lunch. Anita neemt de gok door hier dan de inmiddels beruchte matoke te proberen met kip-currie. Matoke is een puree van gekookte groene bananen en wordt gebruikt als bijgerecht bij de groenten en vlees. De smaak is redelijk flauw. Na nog een uurtje komen we aan bij Chimp's Nest, onze uitvalbasis voor de komende dagen. Hier zouden we dan ook nog eens in de jungle in een echte boomhut gaan slapen. 's Avonds werden we nog verrast door een plaatselijke dansgroep, welke voor ons kwam optreden.

Dinsdag 28-07-09 Chimps-dag!!

Vroeg eruit, want we vertrekken op tijd om op zoek te gaan naar chimpansees. We worden ingedeeld in diverse groepen en met de auto de jungle ingereden. Daar is het een kwestie van goed kijken en luisteren. Het is echter doodstil, de chimps hebben geen zin vandaag. Na enige tijd wordt er dan toch een chimp gespot door een andere groep. Wij gaan er gelijk op af en in de toppen van de bomen zien we inderdaad twee chimpansees zitten. Ze eten en relaxen wat, wij wachten op meer actie. Die krijgen we echter niet, het wordt een beetje een teleurstellende tocht. Na wat op en neer lopen, gaan we toch een stukje verder, waar we wederom twee chimps zien zitten. Hier geldt hetzelfde, ze hebben er echt geen zin in vandaag, jammer. We hebben ze in ieder geval wel gezien.

Hierna gaan we naar een besloten gemeenschap om eens te genieten van een echte Oegandese lunch. De man des huizes legt ons de diverse culturele gebruiken uit. Zo verteld hij dat als je een koffieboon krijgt aangeboden, je welkom bent. Accepteer je deze boon en eet je hem op, dan neem je de uitnodiging aan.

Maandag 20-07-2009

Na maanden plannen, regelen en wachten, was daar eindelijk het moment van vertrek. We vertrokken vanaf Brussel met eerst een overnachting in Diegem bij het NH hotel.

Dinsdag 21-07-2009

Om 6.00 uur uit de bekende veren, lekker douchen, ontbijten en met de shuttle naar Zaventem.

Hier stonden we zeer lang in de rij, alle Afrikanen hadden natuurlijk enorm overgewicht. Van alles zagen we voorbij komen, TV's, magnetrons, etc. Eindelijk waren wij dan aan de beurt en konden we door richting gate. Na een half uurje vertraging verlieten we de vaste grond en gingen we op weg naar Rwanda voor een tussenstop. Hier verloren we nog meer tijd, waardoor we pas om 22.15 uur landden in Entebbe, Oeganda. Garshom, onze chaffeur en gids deze reis, stond ons buiten al op te wachten. Na enig pas en meetwerk bracht hij ons naar hotel Neul. We zouden hier een nachtje slapen en dan verhuizen naar Entebbe Guesthouse.

Woensdag 22-07-2009 Verblijf Entebbe.

Na een simpel ontbijtje vertrokken richting de botanische tuin van Entebbe. Wandelend door de botanische tuin leerden we al heel wat over de lokale flora en fauna. We zagen redelijk wat vogels en aapjes, met name vogels zouden gedurende deze reis zeer veel gaan zien. Het was een goed begin van de reis. Na de eerste mooie indrukken kwamen we aan in Entebbe Guesthouse, een mooi rustig en kleine lodge, met een hele mooie tuin en mooie ruime kamers.

Donderdag 23-07-09 Van Entebbe naar Murchison's Falls.

Een lange reis van Entebbe naar Murchison's Falls, zo'n 320 km. Om 8.30 uur vertrek en aankomst pas om 17.00 uur in het Red Chili Camp. Vooral veel hilariteit bij de ingang van het park. Terwijl Garshom de entree regelde en de dames al een shopje hadden ontdekt, besloot Rob eens te informeren naar de boomklimmende nijlpaarden bij de aanwezige ranger. Daar waar twee toehoorders de grap direct door hadden en in lachen uitbarstten, stond de arme ranger toch wel zeker 5 minuten te denken, of hij dit verschijnsel wel eens had gezien, en dan natuurlijk ook waar hij dat had meegemaakt. Waarom vonden wij het niet vreemd dat hij ons een antwoord schuldig moest blijven?? We moesten zelfs uitleggen dat het om een grap ging, arme drommel, hij bedoelde het zo goed.

Zaterdag 25-07-09 Verblijf Murchison's Falls.

's Morgens, zoals gewoonlijk, weer vroeg op voor een nieuw avontuur. Na het ontbijt vertrokken met onze landcruiser over stevige gravel wegen met de nodige kuilen, naar de top van de Murchison's Falls. Wauw, wat een geweld. Met een gids volgde later een afdaling naar het einde van de waterval, voor weer wat mooie plaatjes.

"s Middags hadden we een privé tochtje op de rivier. We voeren richting de delta, een gebied welke door maar zeer weinig toeristen wordt bezocht. Dit werd een van de mooiste tochten van de gehele reis!!! Waar we ook keken, nijlpaarden. Even verder dan de eerste olifanten. Eentje stormde op ons af, stopte later en nam een lekker verkoelend bad. Weer wat verder volgde er een strandje met enorme nijlkrokodillen, wel een metertje of 6 lang. Lekker zonnebadend met hun bek open, dit maakte zeer veel indruk. Maar stil blijven zitten in ons bootje, hier wilden we niet je in het water plonzen. Op de terugweg flipte onze bootsman. Hij zag een shoebill. Dit is een prehistorische vogel, welke maar zelden in de natuur wordt gespot. Foto's dus!!! . Verderop ging de brave man helemaal los, weer een shoebill, en dit keer vlak bij de boot. Tweemaal op een trip was echt super bijzonder! De nuchtere brabo's dachten alleen "leuk, een mooie vogel."

Zondag 26-07-09 Van Murchison's Falls naar Hoima.

Vandaag een reisdag richting het zuiden. Het doel van de reis wordt Kibale Forest National Park, maar vandaag reizen we tot Hoima, voor een extra overnachting.

De gehele dag is het lachen en gieren achterin vanwege de hoeveelheid stof welke wij achterlaten. Het is een geweldig mooie rit door het schitterende landschap van Oeganda, afgewisseld met af en toe een dorpje. In de bergen hebben geregeld een fantastisch uitzicht over Lake Albert en de diverse dalen.

Spannend wordt het als er een stevige tropische bui overkomt. 's Avonds nog even met Garshom naar de plaatselijke disco, waar Jeannette en Anita even lekker los konden gaan met Garshom en de plaatselijke John Travolta. Rob en Fred hielden wijzelijk de wacht aan de bar, dit met een lekker potje bier in de hand.

Woensdag 29-07-09 Verblijf Kibale Forest.

Vandaag een trip naar het Bigodi Swamp, een moerasgebied in de buurt van Chimp's Nest. Direct zagen we bij het betreden van dit moeras een familie bavianen, er zat zelfs een twee weken oude baby bij. Deze was, net als de andere jeugd, erg ondeugend en nieuwsgierig naar ons.. Onder begeleiding van een gids vervolgden we onze weg, dwars door moeras, grasland, akkers, koffie- en cacaoplantages. Er waren locals aan het werk , er zat af en toe een aap in de bomen en regelmatig zagen we prachtige vogels. Op de terugweg naar de lodge passeerden we een plek waar we eerder tijdens de tocht een paar apen hadden gezien. Eenmaal uit de auto bleken er volop apen te zitten, zo'n 30 stuks. Ze slingerden van boom naar boom en sprongen zelfs over de weg naar de overkant. Dit was een mooie afsluiter van toch al een mooie tocht. Garshom had de auto even verder geparkeerd en stond ons met een jack-fruit op te wachten. Smullend besloten Jeannette en Anita verder te wandelen naar de lodge, volgens Garshom een tochtje van 15 minuten, Rob bestuurde de landcruiser terug. Fred en Rob merkten al wel dat het iets langer lopen was dan de aangegeven 15 minuten. Dat ondervonden de dames ook. Doordat het zo lang duurde begonnen ze te twijfelen en bijgestaan door een locale boer kwamen ze een uur later aan in de lodge, alwaar Garshom natuurlijk op zijn mieter kreeg. Zijn reactie was heel droog, "moet je maar iets sneller lopen". "FANTASTISCH" vonden Fred en Rob, dit tot ergernis van de dames.

Deze nacht verblijven we in het beruchte treehouse, moederziel alleen in het bos. Je moet over stalen zenuwen beschikken wil je hier rustig kunnen slapen. Wij zijn immers de geluiden niet gewend en er zouden bosolifanten rondlopen. Tijdens het eerste bezoek aan het toilet blijkt dat er die nacht een rat is verdronken in de pot. Tja, en zie die maar eens door te spoelen.......

Donderdag 30-07-09 Van Kibale Forest naar Queen Elisabeth Nat. Park.

Vandaag weer een lange rit voor de boeg. We vertrekken naar het Queen Elizabeth National Park. Eerst nog even de koningsgraven in Port Royal bezocht. Niks vergeleken met de koningsgraven in Egypte was onze conclusie. Verder onderweg begon ineens de landcruiser tegen te pruttelen. Elke keer als er geremd diende te worden was daar een hevig kabaal, metaal op metaal. Dit kon niet goed zijn en daarom parkeerde Garshom de auto bij een locale garage. Aangezien er voor ons een boottocht was gereserveerd, konden wij niet wachten op een reparatie. Er werd gauw iemand opgetrommeld om ons verder te brengen, Garshom zou dan snel volgen met onze bagage. Tot onze grote verbazing stond er ineens een zo goed als nieuwe Toyota Ypsus voor onze neus, met alle gemakken voorzien, alles elektrisch bedienbaar en AIRCO!! Wauw, dit hadden we nooit verwacht. Onze nieuwe chauffeur legde ons uit dat hij voor een groot bedrijf buitenlandse gasten vervoerde, dat verklaarde veel. In luxe werd de rit richting Mweya Lodge voortgezet. De boottocht in Queen Elizabet deden door de pech onderweg later op de middag. De boottocht werd een hele mooie. Veel dieren bezochten de rivier, op zoek naar verkoeling en drinken, aan het einde van de dag. We zagen veel olifanten, krokodillen, visarenden, nijlpaarden, etc., tevens getuige van een prachtige zonsondergang op het water.

Vrijdag 31-07-09 Verblijf Queen Elizabeth Nat. Park.

's Morgens vroeg al weg voor een game drive in het Queen Elizabeth NP. We zagen niet veel, pas op het laatste moment wat olifanten en dan toch een prachtige mannetjesleeuw. 's Middags vertrokken we naar George Kyambura. Dit is een kloof, waar ook chimpansees leven. Samen met twee andere Nederlanders werd er afgedaald in de kloof en ondernamen we een zware, doch prachtige tocht door een ongerept stukje natuur. De spanning werd opgebouwd toen we uitwerpselen en etensresten zagen liggen. Zouden we weer chimps zien?? Helaas, dat zou het enige zijn wat we zouden vinden. Na drie uur kropen we weer, afgepeigerd, de kloof uit om terug te rijden naar onze lodge.

Zaterdag 01-08-09 Van Queen Elizabeth nat. Park naar Ishasha.

's Morgens is er een wrattenzwijn lekker bezig om in de prullenbakken te rommelen. We vertrekken richting de Ishasha-sector, een ongerepte hoek in het Queen Elizabeth Parc. Hier gaan we op zoek naar boomklimmende leeuwen. Het is een van de weinige gebieden ter wereld waar dit fenomeen te aanschouwen is. De verwachtingen zijn hoog gespannen, het is dan ook wel zeer bijzonder. De slaapplaats, in het wilderness camp, wordt een zeer eenvoudige banda. Aangezien we hier maar een nachtje slapen, wordt er besloten geen boodschappen te doen, maar een simpele maaltijd te nuttigen in het nog simpeler restaurantje.

Maar goed, eerst stond er nog een game drive op het programma. Na lange tijd zoeken zagen we in de verte wat auto's staan. Daar zou het wel eens spannend kunnen zijn. Inderdaad lagen daar 5 leeuwen in het gras te slapen. De auto werd er tussen gewurmd en we begonnen te klikken. Rob wilde een nog betere hoek en klom op het dak van de auto. Daar aangekomen kreeg hij echter gelijk een seintje van een van de leeuwen, deze gaf een flinke grom en liet even zijn tanden zien. Dat was voldoende. We hebben Rob nog nooit zo snel gezien, binnen de seconde zat hij braaf op de achterbank, stilletjes achter het raam. De leeuw was tevreden en vleide weer neer in het gras, zijn ogen half gesloten. Hierna besloten we terug te gaan voor een stevig diner.

Het werd donker, we hadden geen stroom en waren dus aangewezen op een zaklampje. Toen de regen ook nog het aangestoken kampvuurtje doofde bleek de enige oplossing de pekkige bedjes te zijn. Al snel grepen we naar wat handdoeken om over het bed en de kussens te leggen. Half aangekleed was dit toch een stukje schoner en tevreden vielen we in slaap.

Zondag 02-08-09 Verblijf Ishasha.

Na een zeer warme nachtrust ontwaarde het volgende probleem. Waar naar de wc. De ommuurde gaten in de grond of toch maar een mooie struik. De struiken kregen de voorkeur, alleen Rob testte zijn richtingsgevoel en koos voor het gat. Ook een ochtenddouche sloegen we maar over, het wassen werd gedaan meteen flesje mineraalwater. Na een vroege ochtend drive kwamen we teleurgesteld terug voor het ontbijt en om de spullen te pakken voor vertrek naar Lake Bunyoni. De boomklimmende leeuwen waren niet gespot en met name Fred was zeer teleurgesteld en ook wel wat chagrijnig hierover. Garshom stelde dan ook voor om het eerste deel van de reis alsnog door de Ishasha-sector te rijden om nog een laatste maal een poging te wagen. We hadden de hoop echter allang opgegeven, mar wat maakt het uit. Wel heel veel, bleek later. Net voor het verlaten van het park gilde Fred "STOP". Na iets achteruit te hebben gereden bleek waarom. Hij had het goed gezien, er lagen twee leeuwen verderop te rusten op een van de takken van een enorme boom. Daar waren we voor gekomen. De sfeer was 180 graden gekeerd, er werd weer gelachen en enthousiast gingen de camera's in de aanslag. Deze missie was geslaagd. Na verder een lange rit, wel over asfalt, maar met verschrikkelijke drempels, stapten we uren later in een klein bootje voor de overtocht naar Bushara Island, voor twee dagen rust. Na een welkomsdrankje werden we geëscorteerd naar onze tent met waanzinnig uitzicht. Achter de tent was er een openluchtdouche en een houten hokje met een eco-toilet.

Maandag 03-08-09 Vrije dag Lake Bunyoni.

Vandaag een vrije dag, dus eindelijk wat later uit bed. Na het ontbijt even lekker wandelen langs de waterkant, het halve eiland rond. Na de lunch de andere helft bekeken, deze was een stukje mooier. Veel vogels lieten zich gewillig op de foto zetten. Aan het einde van de middag stond er voor Anita en Jeannette nog een kanotochtje gepland. De hoop was er om otters te spotten. Deze hadden blijkbaar ook een rustdag, ze lieten zich niet zien.

Dinsdag 04-08-09 Van Lake Bunyoni naar Ruhengeri, Rwanda.

Na een uren stuiteren, vooral Jeannette's liefste bezigheid deze reis, arriveren we in Traveller's Rest Hotel voor de lunch. Hier heeft Dian Fossey veel tijd in haar leven doorgebracht tijdens haar onderzoek naar de berggorilla's. Het is een prachtige lodge, geheel ingericht naar onze smaak. Helaas moeten we weer verder na het eten, Rwanda ligt op ons te wachten. Onderweg zagen we een drietal vulkanen, gehuld in een wolkendek. Lachend zaten we te grappen dat we deze de volgende dag moesten beklimmen om de gorilla's met eigen ogen aan te schouwen. We wisten toen nog niet hoe dicht we bij de waarheid zaten op dat moment.

Woensdag 05-08-09 Parc National des Vulcans.

De gorillatracking. We waren er klaar voor. Er werden groepen geformeerd, wij kwamen bij drie Amerikanen terecht, een oudere vrouw en twee jonge mannen. Met de auto werden we gebracht naar de voet van een der vulkanen van de dag ervoor gebracht. We zaten toen op een hoogte van 1800 meter. Met voor ieder een stevige wandelstok en drager begonnen we aan de zwaarste tocht van deze reis, en voor een aantal deelnemers waarschijnlijk de zwaarste van hun leven. Na 40 minuten door akkers te hebben gelopen was daar het oerwoud.

Nu ging het steil omhoog en over smalle paadjes sjouwden we langzaam omhoog. Regelmatig stopten we voor wat water en een snoepje of biscuitje. Na enige tijd bleken de gorilla's zich te verplaatsen naar een andere bergrug. We moesten iets terug en de andere berg op. De moed zat er nog goed in. Na weer het nodige geploeter was daar het signaal. We zaten inmiddels op een hoogte van zo'n 3000 meter. De dragers bleven achter met onze spullen, alleen een camera ging mee.

We moesten op onze kont een helling van zo'n 80 graden steil af glijden en daar zouden gorilla's zitten. Toen was daar het moment. Er zat een silverback, het bleek het tweede mannetje van de groep te zijn, onder een boom wat te eten en relaxen. Jeannette zat er bijna bovenop en genoot geweldig. De rest hing tegen een helling, had dus bijna geen zicht, en was te vermoeid om te genieten. Enige minuten later trok het mannetje weg en de beslissing werd gemaakt om hem te volgen naar de rest van de groep. We moesten weer naar boven, een helling van 80 graden, zand wat onder je voeten weggleed, vasthoudend aan boomwortels, waanzinnig!!

Donderdag 06-08-09 Lake Mburo.

Veel te vroeg weer vertrek, eigenlijk was een extra dagje hier om te rusten niet verkeerd geweest, richting Lake Mburo, het laatste nationale park deze reis. Dit maal reden we eindelijk over geasfalteerde wegen, een genot voor Jeannette. Na vele uren was daar dan aan het einde van de middag de Mihingo Lodge. Een prachtige lodge, liggend op een berg, met misschien een nog wel mooier uitzicht over het nationale park en een drinkplaats. De overnachtingen waren in safaritenten met een grote luxe badkamer ensuite. De tent en waren voorzien van een grote veranda met ook al een prachtig uitzicht, maar door de droogte helaas weinig dieren in de omgeving. Deze waren richting het meer getrokken, bleek later. Wel liepen er, vooral rondom de tent van Rob en Anita, aapjes rond. Voor het eten even een drankje. De manager riep ons te komen kijken en na enig gesputter gingen de dames even op onderzoek. Wat bleek, er zaten een aantal Bush Baby's bij een platvorm. Deze zeer schuwe nachtdiertjes worden zelden gespot, maar komen hier elke avond een banaantje pikken. Super speciaal om zoiets bijzonders te zien. Na een heerlijk etentje toch weer vroeg in bed, allen flink vermoeid van de tot dan lange afgelegde reis.

Maandag 10-08-09 Verblijf Entebbe.

De laatste dag in Oeganda. Vroeg eruit, om 8.00 uur vertrekken we naar Entebbe om te relaxen in de tuin van het luxe Lake Victoria Hotel.

We krijgen geen kamer, de spullen staan in een opbergruimte. Het wordt wel tijd om naar huis te gaan, de laatste "schone" kleding ligt onder een centimeter dikke laag met zand en stof. Dusty-tours heeft zijn naam eer aan gedaan. Om 16.00 uur is Garshom er ook weer. We praatten nog even na over de afgelopen weken en dan is het echte vertrek naar huis aangebroken. We vliegen ditmaal via Nairobi in Kenia richting Belgie.

Dinsdag 11-08-09 Terug naar Nederland.

Om half zeven landden we dan op Belgische grond. De afhandeling op de luchthaven is supersnel, waardoor we de eerste shuttle om half acht nog kunnen pakken naar het NH-hotel, waar de auto op ons staat te wachten. Na het nodige fileleed op de Belgische en Nederlandse wegen, denken we maar een ding hmmm... Oeganda we moeten zeker nog eens terug, wat een prachtig land en vriendelijke mensen.

Na het nodige gesodemieter bij de grens, kwamen we aan bij hotel Muhabura in Ruhengeri, Rwanda.

We kregen een lekkere ruime kamer, met een mogelijk nog grotere badkamer. Lekker douchen en eten, onder het genot van een echte heineken. Nu een goede nachtrust en we waren klaar voor de gorilla's. Waren deze wel klaar voor ons??

Vrijdag 07-08-09 Verblijf Lake Mburo.

Lekker rustig aan wakker worden op de veranda. Om 7.30 uur werd er koffie en thee bezorgd. We hadden alle tijd, lekker een vrije ochtend. Na het ontbijt gingen we naar de tent om zwemspullen te halen, we wilden even lekker zwemmen, om tevens het laatste stof van ons af te spoelen, en een beetje zonnen. Eerst gingen we echter nog even genieten van het uitzicht. 's Middags stond er alweer een boottochtje op het programma. In een klein, maar wel afgeladen bootje voeren we over het meer op zoek naar allerlei wild. De stuurman had er alleen niet veel kaas van gegeten, bij leuke dingen vaarde hij gewoon door, op saaie stukken zaten we vast op de bodem en het toppunt kwam toen hij op het laatst over een hippo heen vaarde. Meerdere mensen hadden deze hippo al in het water zien liggen, alleen de man aan het roer dus even niet. Het bootje helde gevaarlijk over, gelukkig liep voor ons alles met een sisser af, voor de hippo ?????

Zaterdag 08-08-09 Van Lake Mburo via Kampala naar Jinja.

Vandaag een superlange trip naar Jinja, onze laatste halte van de reis. We moesten dwars door de hoofdstad Kampala, natuurlijk tijdens de spits. Op een moment stonden zelfs 20 minuten stil op dezelfde plaats. Er was zelfs een overweging om maar om te keren naar Entebbe, Garshom vertelde ons dat het nog maar even zou duren en dat de trip naar Entebbe net zo lang zou zijn. Verder dus maar. In het Kingfisher Safari Hotel in Jinja zaten we gelijk in een andere wereld, Was dit Oeganda of Spanje?? Een hoop herrie vanuit het zwembad leerde ons dat er veel families met kleine kinderen zaten.

Zondag 09-08-09 Rustdag in Jinja.

Rustdag in Jinja. Fred is inmiddels helemaal op. Zowel eten als drinken komt er direct weer uit. Rob geeft hem wat ORS, een zoutoplossing. De rest van de dag blijft hij op bed. De rest gaat lekker op stap. Jeannette heeft haar zinnen gezet op een bungee-jump, Anita en Rob willen de omgeving en het raften even bekijken.

Na eerst bij het Victoriameer te hebben gekeken vervolgen zij de weg langs de rivier, waar ze diverse stops maken om te genieten van alles wat ze zien op en langs het water. Dan eindelijk het moment van Jeannette. Samen met Rob beklimt ze de brug vanwaar ze de sprong zal maken, Anita en Garshom gaan dit vanaf een terras op de grond aanschouwen. Eenmaal op de rand ziet Jeannette dan toch ook de werkelijke hoogte vanwaar ze springt, oh jee, wat nu. Toch gaat ze over de rand, het duurt veel te lang voor ze afremt en de angst, opwinding en adrenaline nemen de overhand. Dan toch vlak boven het water komt daar de remming van het elastiek en wordt ze weer naar boven gelanceerd. Na wat op en neer gestuiter wordt ze opgepikt door een bootje. Een geweldige ervaring rijker was daar dan ook het gevoel "nooit meer". Verder worden er nog wat souveniers gekocht voor we terugrijden naar het hotel.

Sourcecode: Bing Maps

Overleg met de gids leerde dat de familie waar we naar op zoek waren net onder ons zaten. Nog even een kleine afdaling, daarna zou de rest van de tocht veel makkelijker worden. Inderdaad, na enkele momenten zaten we echt tussen de gorilla's, WAUW, en tussen metershoge brandnetels, Au! Om er volledig van te genieten waren we wel iets te moe, maar toch. Camera's klikten overal, soms zaten ze maar op een meter afstand. De tijd vloog en al snel moesten we weer vertrekken. Er wachtte nog een lange tocht terug, nog zo'n 2 a 3 uur. Fred zat er nu volledig doorheen en ook Rob was aardig moe. De dames waren toch nog het fitst en wandelden luid kwebbelend naar beneden, wat anders dan het gestrompel van die ouwe mannen daar achter. Eindelijk terug in de auto moesten we nog terug naar Oeganda met, als eindbestemming wederom Traveller's Rest. Ook daar was men al in paniek, ze zouden toch geen ongeluk hebben gehad, ze hadden er al lang moeten zijn. Gelukkig arriveerden we, van top tot teen onder het zanden stof, rond half negen 's avonds, Rob te vermoeid voor iets eten en drinken, Fred te laat voor zijn welverdiende massage. De brave mensen hadden een totale 4-gangen menu klaargemaakt voor ons. Zonder Rob begonnen we dan toch maar aan de 1e, 2e 3e en zelfs 4e gang. Het eten was fantastisch lekker. Moe, maar toch zeer voldaan gingen ook de anderen naar bed. We hadden deze tocht toch maar mooi gedaan, een ervaring om nooit meer te vergeten, zowel de gorilla's als de tocht zelf.